ఆనాడే నిన్ను అడిగి
ఉండాల్సింది. ఈ చీకటి
కూపంలోంచి నన్ను
ఎత్తుకుపోతావా అని.
కవ్వమల్లే మనసును
చిలికేస్తుంది నీప్రేమ.. విసిగెత్తి
నిద్రను కళ్ళమీదకు లాక్కుంటాను.
నువ్వులేని ఏ రాత్రినీ
మరిచిపోలేను. ఒక్కోక్షణం
మనసులో సుడులు తిరిగి
బాధ పెడతావు
మరోసారి మంత్రమేసి
ఒళ్ళోవాలిపోతావు.
నువ్వే నువ్వే కావాలని
నీ సుందర రూపాన్ని
జాబిలికి అడ్డం పెడతాను.
చివరికి వెక్కిరింపుగా
మేఘాలు అడ్డం వస్తాయి.
ఎప్పటికి మల్లే ఉదయం
కాగానే మళ్ళీ కొత్త ఆశగా
పుట్టుకొస్తావు.
అర్థం కాని కలవరంలోంచి
చిరునవ్వు పులుముని
నీకోసమే మళ్ళీ పుడతాను.
No comments:
Post a Comment