మబ్బు పట్టడం, వర్షం చినుకు నేలకు రాలినపుడు మట్టివాసనేయడం, గాలిలో ధూళి కణాలు ఎగిరి ముఖాన్ని తాకడం, నీటిలో చిట్టి చేపలు గంతులేయడం. కొబ్బరి ఆకులు గాలికి తలలూపడం, అమ్మ గట్టిగా అదిలించి పిలవడం, నాన్న గుండెల మీద ఆడుకోవడం, ముద్దొచ్చి బుగ్గగిల్లితే నా ఏడుపు నాకే కొత్తగా అనిపించడం అంతా నేను కొత్తగా ప్రపంచంలోకి వచ్చానని తెలిపిన సమయాలు. నా అనే ఎరుకను ఇచ్చిన సందర్భాలు... ఇదే నా ప్రపంచం అని.. ఇక నుంచి నేను ఇక్కడే మనాలని,, గత జన్మ వాసనలు మరిచిపోయి.. కొత్త జన్మలో ఇమిడిపోయిన సందర్భాలు అవి. అన్నీ కొత్తగా వింతగా దోచిన విషయాలివి. నాతో పాటు తోబుట్టువులు, స్నేహితులు, చుట్టాలు ఎందరో, నేను అని, నాకు అని తెలియని రోజుల్లో బాల్యంలోకి చొచ్చుకుని పోయినపుడు నాకు కనిపించే దృశ్యాలు ఎన్నెన్నో.. వాటికి తోడుగా నాకు మిగిలిన జ్ఞాపకాల దొంతరలో తిప్పే ప్రతి పేజీలో ఓకథ.
చిన్నతనం ఎంత గొప్పది.. అప్పుడు కనిపించే దూరాలు, చేసే సాహసాలు, కలిగే ప్రేమలు, దూరం పెట్టేసే చికాకులు.. అన్నీ విడ్డూరమే.. అది నేనేనా అనిపించేంత చిత్రవిచిత్ర సంఘటనలు.. ఎక్కడో నటి చనిపోతే.. ఇక్కడ గొయ్యితీసి, పూలు చల్లి, శిలా ఫలకం పెట్టేంత ఆలోచన ఆ వయసులో కలగడం ఇప్పటికీ ఆశ్చర్యమే నాకు. దివ్యభారతి చనిపోయిందని తెలిసాకా నేను చేసిన మొదటి పని ఆమెకు సమాధి కట్టడం.
ఎర్రగాజులు, ఎర్రని లంగా వేసుకుని ముస్తాబై స్కూలుకి వెళ్ళాలని తెగ తాపత్రయపడ్డ క్షణాలు. అందుకున్న ప్రేమలేఖలో ప్రేమ ఎంత ఉందోనని అతని కోసం వీధులన్నీ తిరుగుతూ ఇంటిదాకా వెళ్ళి నిఘా పెట్టిన క్షణాలు.. దోబూచులాటలు.. ఓర చూపులు.. వయసు చిన్నదే కానీ.. మనసు పెద్దదని తెలుసుకున్న సమయం అది.
నాచురంగు పావడా కట్టుకుని గుడిలో ఆడుకుంటుంటే.. సువర్ణగన్నేరు పూలు నేలంతా పరుచుకుని తెల్లని దీపాల మాదిరి కనిపించి మురిసిపోయిన క్షణం. అతనితో అక్కడే ఎన్నో మరిచిపోలేని ఆడలాడిన సాయంత్రాలు..
చాక్లెట్ కాగితంతో బొమ్మలు చేసుకోవచ్చని తెలిసి.. స్నేహితురాలి ఇంటికి వెళ్ళి మరీ తెచ్చుకుని సంబరపడ్డరోజు..
చెల్లి కాలువలో పడిపోతే దానికోసం ఆలోచించకుండా దూకేసి కొట్టుకుపోయిన రోజు..
ఈ ప్రపంచంలో నేను ఉన్నానని చెప్పేందుకు బాల్యం నుంచి పునాది వేసుకుంటూ వస్తుంటే.. దానితో పాటు వయసు ఎదిగి ఎన్నో ఎదురు దెబ్బల్ని కొట్టి, రాటుదేలేలా చేస్తే.. అక్కడా నేను ఎదురుగా నిలబడగలిగానంటే.. ఈ జీవి ఎంత మొండిదై ఉంటుంది. నన్ను చూసి నేను గర్వపడే స్థితిలోనే ఎప్పుడూ ఉండాలని.. నన్ను నేను కొత్తగా రోజూ నిర్మించుకుంటూ.. సాగిపోవడం.. ఈ జన్మకు నేను చెప్పుకునే కొత్త భాష్యం.
