ఓమాట చెప్పనా..

ఎన్ని పొద్దులో దాటిపోతున్నాయి

పగళ్ళురాత్రుళ్ళుగా 

విడిపోతున్నాయి

నీ అన్వేషణకు అంతంలేదని తెలిసి 

దిగులెరిగిన హృదయాన్ని 

బుజ్జగించాను 

ఆ చుక్కల మాటున నక్కిన చంద్రకాంతిలో వెతుకుతాను నిన్ను

వెర్రి కదూ నాది..

అర్థంతరంగా వాలిపోతున్న కాలానికి 

ఆనవాలుగా మిగిలామేమో మనం

ఎప్పటిమాట ఇది.. 

యుగాల నాటి చెలిమికదూ మనది.

గాలి తరగల చల్లదనానికి ఒణుకుతున్న 

మేనుతో ఎన్ని ఏకాంత క్షణాలను ఖర్చు చేసాను

తనివితీరా నీ స్పర్శను అనుభవించి 

తీరాలనే కాంక్షకాబోలు

నీ జ్ఞాపకాలతో నిండిన సమక్షాన్ని 

కలగంటూ చీకటిగొన్న రహదారుల్ని దాటి

ఆ నది ఒడ్డున నీ జాడలను వెతుకుతున్నాయి కళ్ళు

నీ ప్రేమతో చిరునవ్వును నింపుకోవడం 

తెలిసిన ఈ హృదయానికి నిన్ను 

దాచుకోవడం తెలీదంటావా

నా స్వప్నన్ని కూడా నీ తలపు 

ఆక్రమించేసింది తెలుసా!