వంకర్లు తిరిగి గాలితో
కలిసి ప్రయాణిస్తున్న
ధూళికణాల మూకతో
కబురంపాను
ఎంత రొద ఈ హృదయానికి
నీ మౌనంతో ఎంత కోత
గుండెకు
కన్నీటితో వెనక్కువెళ్ళి
మన మజిలీలను
కలుపుకుని వస్తున్నాను
బరువెక్కిన మనసుకు
ఎవరు చికిత్స చేస్తారు
ఎందుకు ఈ అలంకారమో
నీ చూపు సోకని నా
మేనుకు మెరుపులేదు
నిముషాలకు వెలకట్టి
నిన్ను ఎత్తుకురమ్మన్నాను
నీ స్పర్శ లేని దేహం
ఇరుకై నన్ను వేధిస్తుంది
భారంగా జరిగే రోజుతో
కునికిపాట్లు పడుతున్నాను
ఏమౌతానో తెలీని నీ
ఆలోచనలతో సావాసం రోజంతా
No comments:
Post a Comment