శ్రీశాంతి మెహెర్
కాలంతో కొట్టుకుపోతూ మార్పుకు మార్పు చెందుతూ ఉండటం అనేది మనిషికే కాదు, ప్రకృతికీ కొత్తేం కాదు. కొన్ని నిర్ణయాలు మనిషిని ఆలోచించేలా చేస్తాయి. కొన్ని అనుసరించేలా చేస్తాయి. కాలానికి తగినట్టుగా మారడం అలవాటు పడటం పుట్టుకతోనే వచ్చి చేరుతుంది. అలా కాలంతో పాటు మనం కూడా సాగిపోతూ ఉంటాం. కొత్తకు అలవాటు పడటానికి కాస్త టైం తీసుకుంటాం ఏమో కానీ.. నెమ్మదిగా అలవాటు పడిపోతాం. కొత్త వింతగా, విడ్డూరంగా అనిపిస్తుంది. ఇదంతా ఎందుకంటే..
నిన్న ఆకాశాన్ని పరుచుకుని ఉన్న ఆ చెట్టు కొమ్మలు ఈరోజు బోసితనాన్ని నింపుకున్నాయి. అదీ అలవాటు పడేందుకే.. నెమ్మదిగా ఆ బోసితనం అలవాటుగా మారిపోయింది. మునుపు ఉన్న ఖాళీ ఎందుకో ఇప్పుడు కొత్తగా అనిపించడంలేదు. జీవితం కూడా అంతే.. నిండుగా అనిపించిన దానికి, అలవాటు పడి కాసిన్ని రోజులు గుండె వెలితితో కొట్టుకున్న దానికి పెద్ద తేడా అనిపించదు. నెమ్మదిగా అలవాటుగా సర్దుకుంటుంది.
మనుషులూ అంతే మనసంతా నిండిపోతారు. మరో ఆలోచనరానీయనంతగా కలిసిపోతారు. తీరాచూస్తే వాళ్ళకు మరో ప్రపంచంలో బిజీ పెరిగినపుడు మనతో దూరం జరుగుతారు. ఇది తెలిసికూడా దగ్గరై.. మళ్ళీ దూరమై.. ఇదంతా అలవాటు పడేందుకు సమయం పడుతుంది. కానీ తప్పక అలవాటు పడతాం. ఇంటి నిండా జనాలు అలవాటైనవాళ్ళు, పల్లెటూరి వాసనతో గడిపేవారు, అమ్మతిట్లు, టీచర్ అరాచకం, స్నేహితుల అల్లరి, ప్రియురాలి ముచ్చట్లు ఇవన్నీ దూరమైతే కాస్త కాదు చాలా వెలితే మిగులుతుంది. కానీ రద్దీ జీవితంలో పడి కాలం గడిచే కొద్దీ మళ్ళీ కొత్త ప్రపంచానికి బదిలీ అవుతూ ఉంటాం. నిరంతరంగా జరిగే ఈ ప్రక్రియకు అంతులేదు. మార్పు సహజమని నమ్మేందుకు పెద్దగా సమయం తీసుకోని రోజులు కూడా ఎదురవుతాయి.
మారిపోవడం ఒక్కోసారి బావుంటుంది కానీ.. ఒక్కోసారి వెలితిగానే ఉంటుంది. ఏదో మిస్ అవుతున్న ఫీలింగ్ తరుముతూనే ఉంటుంది. నా వరకూ నాకు కొత్తకు అలవాటు పడటం, పాత గురించి బెంగపడటం అలవాటు కాకపోవడం ఇవన్నీ జరుగుతూనే ఉన్నాయి. మరి మీకో...
No comments:
Post a Comment