నాది ఎంత చిత్రమైన హింసో
తెలుసా!
కలలు, కన్నీళ్లు రెండూ నాకు
బంధువులు
దివిటీలకు మల్లే ఈ కళ్ళు
కాచుకుంటాయి నీకోసం
చీకటిలో కూడా
నీ ఛాయనే కలగంటాను
దారిలో ఆ ఇసుక నేలల్లో
నీకోసం అడుగులు వేస్తూ
వస్తాను
ఇదంతా ఎంత స్వార్థం
మేఘాలు నాతో అంటాయి
ఎందుకు అంత ఆత్రమనీ..
నీరు, ఈ గాలి జత చేరి
వెక్కిరిస్తాయి
కాలానికీ వెక్కిరింపే
తీరా నువ్వొచ్చే ఘడియ కనురెప్ప
వాలినంత సేపు ఉండదు
ఇట్టే మాయమవుతావు
నా వగలన్నీ మూట గడతానా!
అవీ ముట్టుకోవు..
ఏం ప్రేమో ఇది.
No comments:
Post a Comment