గతాన్ని తవ్వుకోడానికి కాస్త సమయం కావాలంతే ఎంత వెనక్కు వెళితే అన్ని కబుర్లు పుట్టుకొస్తాయి. నిన్న ఎందుకో కాకినాడలో బాల్యపుగురుతులు జ్ఞాపకానికి వచ్చినపుడు అలా తెరలా వచ్చి నిలిచిపోయిన చిన్న సంగతి మొదళ్ళో పుట్టి అక్షరాలుగా బయటకు వచ్చి చేరాలని పట్టుబట్టింది.
అది 1998-99 అనుకుంటాను. అమ్మమ్మ వాళ్ళ ఇంటికి వేసవి సెలవులకు వెళ్ళాం.. ఎటుచూసినా మామిడి చెట్లు.. పూతతో.. బరువైన కాయలతో నిండుగా ఉన్నాయి. కారం ఉప్పు పొట్లాలు కట్టుకుని మంచిఎండలో ఇంటినుంచి దారితీసేవాళ్ళం. ఎవరూ మమ్మల్ని పట్టించుకోరనే ధైర్యమే.. మేము అంటే పిన్నిపిల్లలు, నా తోబుట్టువులు అంతా కలిసి ఏడుగురం. మధ్యలో అత్త కొడుకులు కలిసే వాళ్లు. ఇక చిన్న రామదండే..ఈ రామదండుకు నేనే నాయకురాలిని. అంతా మధ్యాహ్నం బయలుదేరితే తిరిగి ఇంటికి చేరేసరికి సాయంత్రం ఆరయ్యేది. చుట్టూ మామిడితోటకు, కాయలకు కాపలాలు కాసేవాళ్ళు ఆ టైంలో కాస్త పడుకుంటారుకదా.. అది చాలు మేము మామిడికాయలు దొంగిలించడానికి. తెంపుకు వచ్చిన కాయలన్నీ చర్చి గుమ్మంలో పెట్టి కారం, ఉప్పు చల్లుకుని తినేసేవాళ్ళం. ఇక అప్పటినుంచీ అలుపొచ్చేవరకూ ఆటలు ఆడేవాళ్ళం.
మామిడితోటకు దూరంగా బ్రిటీష్ కాలంనాటి స్థూపం ఒకటి ఉండేది. పాడుబడినట్టు ఉన్న ఆ గొట్టం దగ్గర సైనికులు కాపలా ఉండేవారట. చుట్టూ గడ్డిపొదల్లో కాస్త భయంగా ఉండే ఆ స్థూపంలోపల చీకటిగా ఉండేది. దానివల్లో ఏమో దెయ్యాలున్నాయని పెద్దాళ్ళంతా పిల్లలకి భయం పెట్టారు. అయితే పాడుబడ్డవి చూడాలని అందులో ఏముందో తెలుసుకోవాలని అందరికీ కోరిక ఉంటుంది కదా.. నాకైతే మరీనూ.. ఓసారి అందరూ ఆటలో ఉండగా నేనూ మా అత్త కొడుకు.. నాకంటే చిన్నవాడు. వాడిని తీసుకుని మా రామదండుకి తెలీకుండా వెళ్ళాను. తుప్పలన్నీ తప్పించుకుని గొట్టం ముందు నిలుచుంటే లోపల చీకటిగా ఉంది. అత్తకొడుకుని అదే మా బావగాణ్ని లోపలికి పోయి చూడరా అంటే పోనన్నాడు. సరే నేనే వెళతాను. నువ్వు పారిపోకుండా ఇక్కడే ఉండమని చెప్పి లోపలికి సగం శరీరం పోనిచ్చేసరికి లోపల నుంచీ ఏవో మాటలు వినిపిస్తున్నాయ్..గుస గుసగా.. చాలా భయమేసినా పైకి తెలీనీయకుండా వెనక్కి జరుగుతూ బయటికి వచ్చేద్దామనుకుంటే మా బావగాడు లోపలికి తోసేస్తున్నాడు. వాడికి ఏం కక్ష ఉందో నామీద. తీరా లోపలికి వెళితే ఓ ప్రేమ జంట. ఇద్దరూ కబుర్లు చెప్పుకుంటున్నారు. అమ్మాయి పంతులుగారి కుతురు. అబ్బాయి మా ఎదురింటి రాజుగాడు.. అమ్మనీ.. అనుకుని బయటకు వచ్చేస్తుంటే.. ఇద్దరూ నన్ను ఆశ్చర్యంగా భయంగా చూసి ఎవరితోనూ చెప్పకు.. అని గుసగుసలాడారు. నేను వెనక్కి వచ్చేసాను.
ఇదేంటి రాజు గాడు .. పంతులుగారి అమ్మాయి..హవ్వ... నాకు లోపల ఎంత ఆనందమో.. అదే చిన్న రాక్షసానందం... లాంటిది. అదెందుకంటే చెపుతాను. మా ఇంట్లో ఆ పిల్లని చూపించి దానిలా చదువుకోమని ఎంత సతాయిస్తారో నన్ను... భలే ఈ సంగతి వీళ్ళ ఇంట్లో తెలిస్తే.. దాని వీపు పగిలిపోద్ది... అనుకున్నానే కానీ..ఆటల్లో పడి మరిచిపోయాను.. వాళ్ళు రెండురోజులు నేను ఎక్కడ చెప్పేస్తానోఅని భయపడినా.. చెప్పలేదని.. ఇద్దరూ తెగించేసారు.. ఒక్క నాదగ్గరే. మరో రెండు రోజులకి వాళ్ళ ఇద్దరూ కలుసుకోలేని సమయంలో వాళ్ళకి ప్రేమలేఖలు మోసే బంట్రోతునైపోయాను. ప్రేమలేఖ అందుకుని ఓ చాక్లేట్ ఇచ్చేవాడు రాజు. నూనూగు మీసాలతో నునుపుతేలిన పిల్లికళ్ళ అందగాడు. అప్పటికి వాడే మా వీధికి చిన్న జులాయి. చదువు వదిలేసి ఇంట్లో పడితినే సోమరని పెద్ద పేరు మాత్రం తెచ్చుకున్నాడు. ఈ ప్రేమకథ వ్యవహారం చాలారోజులేం సాగలేదు. నా సెలవులు అయిపోయి నేను మళ్ళీ మా ఊరికి వెళిపోయాను. చాలావరకూ ఆ సంగతే మరిచిపోయాను కూడా..తర్వత దసరాకి వచ్చినపుడు రాజు మామిడితోటలో గడ్డం పెంచుకుని.. కనిపించాడు.. పంతులుగారి అమ్మాయి కనిపించలేదు, పిన్ని కూతురు చెప్పింది.. ఇద్దరి ఇళ్ళల్లోనూ పెద్దగొడవైందని..ఆ అమ్మాయిని ఏదో ఊరు పంపేసారని.. వాడి చాక్లేట్లు తిన్న విశ్వాసం నేను చూపిద్దామని.. పాపం అనిపించి రాజుగాడిని పలకరించడానికి వెళితే.. వెకిలి నవ్వు ఒకటి నవ్వి.. పోనీలే ఓ రెండేళ్ళు ఆగుతాను.. నువ్వు నేనూ ప్రేమించుకుందాం..అన్నాడు వెధవ.
ఈ గొట్టం ఎన్ని ప్రేమ కథల్ని దాచిందో లెక్కేలేదు. ఎన్ని ప్రేమలు పుట్టి, పెరిగి, వీగిపోయినా వాటిని తన గోడలమీద పేర్లుగా మోస్తూ మౌనంగా ఉండిపోవడమే తెలిసిన ఈ గొట్టాన్ని మాత్రం అందరూ దెయ్యాల గొట్టమనే పిలుస్తారు పాపం.
ఇక్కడ పెట్టిన ఫోటో అచ్చం చిన్ననాటి స్థూపంకాదు.. వెతగ్గా వెతగ్గా గూగులమ్మ ఇచ్చింది.
అది 1998-99 అనుకుంటాను. అమ్మమ్మ వాళ్ళ ఇంటికి వేసవి సెలవులకు వెళ్ళాం.. ఎటుచూసినా మామిడి చెట్లు.. పూతతో.. బరువైన కాయలతో నిండుగా ఉన్నాయి. కారం ఉప్పు పొట్లాలు కట్టుకుని మంచిఎండలో ఇంటినుంచి దారితీసేవాళ్ళం. ఎవరూ మమ్మల్ని పట్టించుకోరనే ధైర్యమే.. మేము అంటే పిన్నిపిల్లలు, నా తోబుట్టువులు అంతా కలిసి ఏడుగురం. మధ్యలో అత్త కొడుకులు కలిసే వాళ్లు. ఇక చిన్న రామదండే..ఈ రామదండుకు నేనే నాయకురాలిని. అంతా మధ్యాహ్నం బయలుదేరితే తిరిగి ఇంటికి చేరేసరికి సాయంత్రం ఆరయ్యేది. చుట్టూ మామిడితోటకు, కాయలకు కాపలాలు కాసేవాళ్ళు ఆ టైంలో కాస్త పడుకుంటారుకదా.. అది చాలు మేము మామిడికాయలు దొంగిలించడానికి. తెంపుకు వచ్చిన కాయలన్నీ చర్చి గుమ్మంలో పెట్టి కారం, ఉప్పు చల్లుకుని తినేసేవాళ్ళం. ఇక అప్పటినుంచీ అలుపొచ్చేవరకూ ఆటలు ఆడేవాళ్ళం.
మామిడితోటకు దూరంగా బ్రిటీష్ కాలంనాటి స్థూపం ఒకటి ఉండేది. పాడుబడినట్టు ఉన్న ఆ గొట్టం దగ్గర సైనికులు కాపలా ఉండేవారట. చుట్టూ గడ్డిపొదల్లో కాస్త భయంగా ఉండే ఆ స్థూపంలోపల చీకటిగా ఉండేది. దానివల్లో ఏమో దెయ్యాలున్నాయని పెద్దాళ్ళంతా పిల్లలకి భయం పెట్టారు. అయితే పాడుబడ్డవి చూడాలని అందులో ఏముందో తెలుసుకోవాలని అందరికీ కోరిక ఉంటుంది కదా.. నాకైతే మరీనూ.. ఓసారి అందరూ ఆటలో ఉండగా నేనూ మా అత్త కొడుకు.. నాకంటే చిన్నవాడు. వాడిని తీసుకుని మా రామదండుకి తెలీకుండా వెళ్ళాను. తుప్పలన్నీ తప్పించుకుని గొట్టం ముందు నిలుచుంటే లోపల చీకటిగా ఉంది. అత్తకొడుకుని అదే మా బావగాణ్ని లోపలికి పోయి చూడరా అంటే పోనన్నాడు. సరే నేనే వెళతాను. నువ్వు పారిపోకుండా ఇక్కడే ఉండమని చెప్పి లోపలికి సగం శరీరం పోనిచ్చేసరికి లోపల నుంచీ ఏవో మాటలు వినిపిస్తున్నాయ్..గుస గుసగా.. చాలా భయమేసినా పైకి తెలీనీయకుండా వెనక్కి జరుగుతూ బయటికి వచ్చేద్దామనుకుంటే మా బావగాడు లోపలికి తోసేస్తున్నాడు. వాడికి ఏం కక్ష ఉందో నామీద. తీరా లోపలికి వెళితే ఓ ప్రేమ జంట. ఇద్దరూ కబుర్లు చెప్పుకుంటున్నారు. అమ్మాయి పంతులుగారి కుతురు. అబ్బాయి మా ఎదురింటి రాజుగాడు.. అమ్మనీ.. అనుకుని బయటకు వచ్చేస్తుంటే.. ఇద్దరూ నన్ను ఆశ్చర్యంగా భయంగా చూసి ఎవరితోనూ చెప్పకు.. అని గుసగుసలాడారు. నేను వెనక్కి వచ్చేసాను.
ఇదేంటి రాజు గాడు .. పంతులుగారి అమ్మాయి..హవ్వ... నాకు లోపల ఎంత ఆనందమో.. అదే చిన్న రాక్షసానందం... లాంటిది. అదెందుకంటే చెపుతాను. మా ఇంట్లో ఆ పిల్లని చూపించి దానిలా చదువుకోమని ఎంత సతాయిస్తారో నన్ను... భలే ఈ సంగతి వీళ్ళ ఇంట్లో తెలిస్తే.. దాని వీపు పగిలిపోద్ది... అనుకున్నానే కానీ..ఆటల్లో పడి మరిచిపోయాను.. వాళ్ళు రెండురోజులు నేను ఎక్కడ చెప్పేస్తానోఅని భయపడినా.. చెప్పలేదని.. ఇద్దరూ తెగించేసారు.. ఒక్క నాదగ్గరే. మరో రెండు రోజులకి వాళ్ళ ఇద్దరూ కలుసుకోలేని సమయంలో వాళ్ళకి ప్రేమలేఖలు మోసే బంట్రోతునైపోయాను. ప్రేమలేఖ అందుకుని ఓ చాక్లేట్ ఇచ్చేవాడు రాజు. నూనూగు మీసాలతో నునుపుతేలిన పిల్లికళ్ళ అందగాడు. అప్పటికి వాడే మా వీధికి చిన్న జులాయి. చదువు వదిలేసి ఇంట్లో పడితినే సోమరని పెద్ద పేరు మాత్రం తెచ్చుకున్నాడు. ఈ ప్రేమకథ వ్యవహారం చాలారోజులేం సాగలేదు. నా సెలవులు అయిపోయి నేను మళ్ళీ మా ఊరికి వెళిపోయాను. చాలావరకూ ఆ సంగతే మరిచిపోయాను కూడా..తర్వత దసరాకి వచ్చినపుడు రాజు మామిడితోటలో గడ్డం పెంచుకుని.. కనిపించాడు.. పంతులుగారి అమ్మాయి కనిపించలేదు, పిన్ని కూతురు చెప్పింది.. ఇద్దరి ఇళ్ళల్లోనూ పెద్దగొడవైందని..ఆ అమ్మాయిని ఏదో ఊరు పంపేసారని.. వాడి చాక్లేట్లు తిన్న విశ్వాసం నేను చూపిద్దామని.. పాపం అనిపించి రాజుగాడిని పలకరించడానికి వెళితే.. వెకిలి నవ్వు ఒకటి నవ్వి.. పోనీలే ఓ రెండేళ్ళు ఆగుతాను.. నువ్వు నేనూ ప్రేమించుకుందాం..అన్నాడు వెధవ.
ఈ గొట్టం ఎన్ని ప్రేమ కథల్ని దాచిందో లెక్కేలేదు. ఎన్ని ప్రేమలు పుట్టి, పెరిగి, వీగిపోయినా వాటిని తన గోడలమీద పేర్లుగా మోస్తూ మౌనంగా ఉండిపోవడమే తెలిసిన ఈ గొట్టాన్ని మాత్రం అందరూ దెయ్యాల గొట్టమనే పిలుస్తారు పాపం.
ఇక్కడ పెట్టిన ఫోటో అచ్చం చిన్ననాటి స్థూపంకాదు.. వెతగ్గా వెతగ్గా గూగులమ్మ ఇచ్చింది.
No comments:
Post a Comment