Tuesday 24 September 2013

జీవం


నా సుగంధ పరిమళాలు 
దిగంతాలు వ్యాపించడం తెలుసు
ఏటి ఒడ్డున నిలుచున్న నాకు నీటి గలగలలు తెలుసు
నా నీడన శయనించిన ప్రేమ జంటల కిలకిలలు తెలుసు
ప్రతి వెన్నెల రాత్రి నెలరాజు పలకరింపుగా నవ్వింది తెలుసు
పక్షులు నాపై వాలి పాడిన విరహగీతాలు తెలుసు
చిట్టి చేపలు నీట తేలి నా నీడతో సయ్యాటలాడటం తెలుసు
కానీ ఇప్పుడన్నీ 
చాలా దూరంగా
 పారిపోయాయి 
ఎందుకనో
మరి నాలో 
పూర్వపు
జీవం లేదనో
ఆకులు రాలి
పువ్వులు వడలి
మోడుగా మిగిలాననో

4 comments:

  1. కవిత బాగుంది. చెట్టులా అమర్చిన వాక్యాల వరస బాగుంది. అభినందనలు.

    ReplyDelete
  2. కవిత నచ్చినందుకు దన్యవాదాలండి వర్మగారు.

    ReplyDelete
  3. shantigaroo kavita chala baagundandi....

    ReplyDelete
  4. భలే! చెట్టు మీద చెట్టులా అమరిన కవిత! చాలా నచ్చింది మీ ఐడియా నాకు, శ్రీశాంతిగారు!

    ReplyDelete

పొడిబారిన ముద్దు..

కొన్నాళ్ళుగా నీ ముద్దు పెదవుల్ని అంటడం లేదు.. తడారిపోయింది చప్పగా.. జీవం లేనట్లుగా.. మారిపోతుంది నిజం నుంచి జ్ఞాపకంలా ఈ ముద్దే తరుముతోంది పె...