గుసగుసలు...

ఆ విశాలమైన నగరంలో మనం...

ఆ కలల తీరానికి హద్దులే లేవు.

గంభీరత ఎరుగని మనుషులు వారంతా..

విశాల హృదయాలు వారివి.

వెండితీగలతో అల్లిన కుటీరాలే చుట్టూ..

అందులో మనదీ ఓ కుటీరం.

లేలేత ఎరుపు వర్ణంతో పూస్తున్న పూలే ఆ బాటంతా..

మన ఇంటి ముందూ అవే

ఆకాశం వైపు చూస్తూ ఆలోచించేవారు లేరిక్కడ..

దుఖం తెలీదు వీరికి.. ఎటుచూడు ఆనందమే.

మనిద్దరం జంటని..మనదో ప్రేమమందిరమనీ.. అంతా గుసగుసలు..

నిజం చెప్పు..అలసిన నా కన్నులను చూస్తూ..

మనది ప్రేమనీ..

ఆ జలతారు అంచుల మీద నిలబడి గట్టిగా అరిచి చెప్పు..నువ్వు నేను జంటని

నీకూ నాకూ మధ్య నిశ్శబ్దమే లేదనీ..

ఆ వినిపించే గుసగుసలన్నీ..నిజాలనీ

మన మాటలు వింటూన్న ఆ గోరువంక జంటకు..

మన కౌగిలి వెచ్చదనం తగిలేలా...చెపుతావా