గాయం

చీకట్లో ఓమూల విడిచిపెట్టి పోయే దైన్యాన్ని తగిలించాను.

ఒక్క చుక్క అమృతం కోసం సముద్రలోతుల్ని గాలించాను.

ప్రశ్నించే నీ కళ్ళలో అమృత జాడల్ని వెతికాను‌.

ఏదీ దాచుకోలేదు, జీవితాన్ని తెరచి నీముందు ఉంచాను.

ఇదేం హృదయభారమో తెలీదు.

ముళ్లను దాటే అవరసమే ఎప్పుడూ

సంతోష ఛాయల్ని వెతుక్కోవడమే

ఎప్పటికప్పుడు బాటసారినై

ఒదలని పాటలా కమ్మేసుకుంది

నీ జ్ఞాపకం.

నీ మాటలు ఉండుండీ అర్థం కావడం లేదు.

నిన్నటి ఉదయాన గుండెలకు హత్తుకున్నా కూడా.. తృప్తి కలగలేదు.

హృదయాన్ని ఇచ్చేసుకోవడమే తెలిసిన నాకు

గాయాల సలుపు ఎప్పుడూ పరిచయమే.. (శ్రీశాంతి మెహెర్ )