రాతిరి అరుగు మీద రెండు నగ్న దేహాలు నిన్నను వెతుకుతూ వెక్కి ఏడుస్తున్నాయి. అందులో నా శోక హృదయపు తపన కూడా ఉంది.
ఆవేశాన్ని గుబులును దూరంలో చూస్తూ విరహ సహవాసంలో ఏకాంత వాసమది.
అతని గుండెలు విశాలంగా చిక్కటి దారులు వేసి ఉన్నాయి. తప్పిపోతాననే భయం కలిగిస్తూ..
మళ్ళీ ఉదయం రాబోతుందని గురుతుచేసాడు.. నిద్ర చెదిరి అలసి రొప్పుతుంది మనసు.
నన్నిట్లా నిర్దయగా వదిలిపోవద్దని కరుణించమని వేడుకున్నాను. ఒంటరినై నిదుర రాక నగరాల్లో తుఫాను రాత్రుల్లో సంచరించే హోరుగాలినైపోతానని వేడుకున్నాను. చీకటిలోంచి చీల్చుకువచ్చే స్వప్నాన్ని గురుతుచేసాడు. ఎంత కోత గుండెకు ఎంతరోత ఒరుసుకున్న హృదయపు గాయాన్ని అతనిముందుంచాను. నిర్దయగా తోసి నన్ను విదిలించి అడుగులు వేసాడు..రేపటి కన్నా భయంకరమైన ఎడబాటది..మళ్ళీ ఒంటరి పక్షినై హృదయాకాశంలో విహరిస్తాను రేపు.
No comments:
Post a Comment