మసకబారిన రాత్రి

 

పగిలి వెక్కిరించే హృదయాన్ని

మోసుకు తిరుగుతున్నాను.

వేయి కన్నీటి చుక్కలు, 

నూరు కలవరింతలు

ఈ మనసుకు ప్రేమలు,ఆశలు, 

కన్నీళ్లు లేకపోతే బావుండును.

నువ్వు పరిచయం కాని రోజుకు 

పారిపోతే బావుండును.

అస్తమించే సూర్యుని ముఖమల్లే

మసకబారి ఉంది నా మోము

నీ ఒడిలో నలిగి నశించే మల్లెల

సుగంధాన్ని వెనక్కు తెవాలని

ప్రేయాశ పడతాను.

చూడు..ఈ హృదయాన్ని 

ఆక్రమించిన చీకటిని.

వెలుగు పరుచుకోని 

మసగబారిన మూలల్ని

నిద్రలో మునిగిపోయిన

అంధకారాన్ని

ఎక్కడో చీకటి పొరలను తొలగించి

మనసులో వెలుగు నింపాలని విశ్వ

ప్రయత్నం చేస్తున్నావు.

మన మధ్య లేకుండా పోయిందేదో

మళ్ళీ తిరిగి రాదు కదూ..