ఆ ఒంటరి వర్షపు రాత్రిళ్ళు..



 ఎన్నిమర్లు ఈ వెలుతురు 

పిట్ట రాగానే జాలిజాలిగా 

రాలిపడే

పారిజాతాలమల్లే 

నిశ్శబ్దంగా నేల రాలాలి...

ఎన్నిమార్లు ఈ కన్నీళ్ళను 

కనపడనీయకుండా

లోనలోనే ఏడ్వాలి.

నగ్నత్వం నిండిన 

నీ మనసు సుఖ 

స్వప్నాలను కంటూ ఉంటే...

ఆ ఒంటరి వర్షపు రాత్రిళ్ళు 

ఎంత వేదనతో గడిచాయో...

జారిపడిన ముత్యపు చినుకుల్లా 

నా కోర్కెల్ని ఒలకబోసాను.

గుండెలు హత్తుకున్న

ఆ రెండు మేఘాలను 

చూస్తున్నప్పుడు

పచ్చని చెట్లపై వాలే

పిట్టల గుంపుల ప్రేమ ఊసులే

జ్ఞాపకం వచ్చాయి.

నవ్వకు...నేను సంతోషించి

ఎరగను. కాలం చెక్కిలిపై నువ్విచ్చిన

గోరువెచ్చని ముద్దు సాక్షిగా

ఇంకా ఒంటరినే..

కామెంట్‌లు

ఈ బ్లాగ్ నుండి ప్రసిద్ధ పోస్ట్‌లు

గమ్యం తెలియని పాత్రల పయనం "హిమజ్వాల"

అల్లం శేషగి రావు కథ "చీకటి"

పంచాయతీ మెట్లు