దేహపు పంజరం

తెల్లవార వస్తుంది

నిన్నటి కలే మళ్ళీ తరిమినట్లుగా

అదే ఛాయ

ఆ మాయా రాత్రికి నీ తలపే 

ఊపిరి పోసింది.

మచ్చిక కాని ఊహల్లో విహరిస్తూ

ఓడిపోయిన దిగుళ్ళను పక్కకు

నెడుతూ..

ఎన్నో క్షణాలు ముని వేళ్ళతో

లెక్కగట్టాను.

నా మనసంతా నీదన్నాను.

నువ్వు నా జాడే తెలీదన్నావు.

ఈ హృదయం ముక్కలుగా 

విడిపోయిన క్షణం అది.

నీ తేనియ కలలన్నీ రక్తం చిందిస్తూ

ఊపిరి సలపనీయని రాత్రి అది

ఏకాంతం ఈ దేహపు పంజరం

లోంచి ఎగిరిపోయిన రోజు

చంద్ర బింబం కుంకుమ వర్ణం 

పూసుకున్న క్షణం అది

నిన్ను ఆదరించలేక దూరంగా

తరమలేక నిశ్చలంగా నిలబడిపోయి

నేను..