బోలెడు దిగులు..


 ఎంతటి చిక్కని ప్రేమ ప్రయాణం 

మనది

పక్షులకు మల్లే ఎగిరే ఆశలు 

మనవి

మనం ఇద్దరం కలిస్తే పౌర్ణమే 

వికసించే తామరపూల 

సొగసందం ఆరోజు

అద్దానికి మన ఊసంతా తెలుసేమో

నన్ను చూసి నవ్వుతుంది

మన ముచ్చట్లు అడుగుతుంది

బోలెడు దిగులు

కమ్మెసిన సాయంత్రం ఇది

కింద భూమి కదులుతున్నంత

కుదుపు

ఏం రాత్రి ఇది

చీకటి కమ్మేసిన చంద్ర కాంతిలో

గూటికి చేరిన కొంగల జంట

ఎప్పటి మాటలివి.. ఎప్పటి చేతలు

ఆ మందారాలకు ఆకాశాన్ని గుచ్చి

నా తలలో తురిమిన వెన్నెల రాత్రి

వర్షాన్ని అడ్డం పెట్టుకుని తిరిగిన 

దారులు

తడిచిన తడి దేహాల గుసగుసులు

ఇంకాస్త దగ్గరితనాన్ని వెతుక్కునే 

మనసులు..

నీకోసం వేచి చూస్తానా

ఎప్పుడు వచ్చి

ఎంత ఎత్తుకు ఎగిరి పడతామోనని

రెక్కల మాటున నీ ప్రేమలో 

ఉన్న మైకమే నేమో

మరేదీ సాయం లేదు నాకు

ఎప్పటికి చేరుకుంటానో నిన్ను

కామెంట్‌లు

ఈ బ్లాగ్ నుండి ప్రసిద్ధ పోస్ట్‌లు

పంచాయతీ మెట్లు

గమ్యం తెలియని పాత్రల పయనం "హిమజ్వాల"

అల్లం శేషగి రావు కథ "చీకటి"