ఎవరికి తెలుసు...

కలలు అలలుగా జారుకున్న నిద్ర 

ఎప్పటిమల్లే అదే నిరాశ

అవే ఉదయపు నీడలు

రాత్రి లోకి కుంగిపోతున్న 

సాయంత్రాలు

వాలు కళ్ళలో ఆ చీకటి వెనుక

నేలరాలని కన్నీళ్ళు

మనసు కావల దాగున్న 

రూపమే లేని ఆవేదన

వెలుగు లోతుల్లోకి ప్రయాణం 

కట్టిన సూరీడు

నిలువుటద్దం ముందు తేలని 

సొయగపు లెక్కలు

గడిచిన ఏకాంతపు 

ఆనవాళ్లు తడుముతూ

విరహంతో మెరిసిన చిరునవ్వు

జరగని సమయానికి 

చీదరింపులతో వేసిన సంకెళ్లు

దీవిటీలకు మల్లే వెలుగుతూ 

నాకంటి పాపలు