లోపలి అలలు

నేను చూసిన చీకటి దారుల్లో ప్రయాణం నీకు కష్టం.. తెలిసిన వాళ్ళేవ్వరూ ఉండరు.. నేను తప్ప.. మాసిన గోడల నిండా కన్నీటి చారికలు ఉంటాయక్కడ.. ప్రయాణంలో అలసటకన్నా నిన్ను ఆవరించే నిరాశే ఎక్కువ.. వేలాడే కన్నీటి చుక్కలు చూసి వెనక్కు మళ్ళిపోతావు.. చేతులు కలుపుకుని నడవాలనుకుని దూరంగా జరిగిపోతావు.. చాలా రోజులు ప్రయాణించాకా అప్పుడు చేరుకోగలం ఆ ఇంటిని.. వెన్నెల పరుచుకునే జాగాలేని ఊరది.. చీకటి తప్ప మరేం లేదక్కడ.. చుట్టూ నీటితో కాలిబాటన్నా లేని.. గుడిసె వైపు నాతో అడుగులు కలిపి వస్తావా మరి.. నేలంతా పగుళ్ళు.. బీటలు తీసిన ఆశలు.. నిండుగా పరుచుకున్న నిశ్శబ్దం.. చెదలు పట్టిన గోడలు.. విషాదం రెక్కల్లో చిక్కుకున్న.. మురికి నిండిన ముఖాలు.. నిన్ను అప్పుడు దిగులు ఆవరించేస్తుంది.. అయినా వస్తావా మరి నాతో..

ఆ పాత గదిని తెరచినప్పుడు గతకాలపు జ్ఞాపకాలు నన్ను చుట్టుకుంటున్నాయి..  సగంగా ఆగిపోయిన కోరికలు, తడిఆరక అలజడి రేపుతున్న స్నప్నాలు..  అమ్మతో ఆడిన కబుర్లు, సుతారంగా తాకిన నాన్న చేతి స్పర్శలు..  మేజాబల్లలో దాచుకున్న పాటల పుస్తకాలు.. చెల్లితో ఆడుకున్న దాగుడు మూతలు.. గంధపు బొమ్మ.. కలర్ టీవీ.. నాన్నను ఎక్కించుకుని తిప్పిన హీరో సైకిల్.. పుస్తకాల సంచి.. ప్రాణంలో ప్రాణమై పోయిన స్నేహాలు.. ట్రంకు పెట్టెలో నాన్న దాచుకున్న ప్రేమలేఖలు.. అమ్మ పెళ్ళినాటి జరీ పట్టు చీర.. కాలం కరిగిపోయిన చోట నేను వెతుక్కుంటున్నాను.. నా చిట్టి స్వప్నాల కాలాన్ని.. కరువైన అమ్మ ప్రేమను.. దూరమైన నాన్న లాలనను.. నా కంటి కన్నీరుకి అడ్డుగా వస్తున్న ఈ జ్ఞాపకాల ఆలోచనను..నిలిపేయాలని ఉంది. ఆదమరచి నిదురించాలని ఉంది.. కుదురులేని రాత్రులకు వీడ్కోలు పలకాలనుంది. విశాలమైన నా ఊహా ప్రపంచాన్ని.. మరో ఆలోచనతో నింపేయాలని ఉంది.. కన్నీటికి కరగని గంభీరత కావాలని ఉంది.. ఈ అలసిన కన్నులతో సుందర దృశ్యాలతో నిండిన కలను కనాలని ఉంది.

వర్షానికి చిక్కి ఇద్దరం తడిచిన దేహాలతో దారితెలియని దారుల్లో గాఢంగా హత్తుకుని వణుకుతున్న శరీరాలతో మార్గం కాని మార్గంలో వాన తడిమిన దేహాలు..చిగురించిన కొత్త కోర్కెలు వెచ్ఛదనం కోసం వెతుకుతూ.. ఒంటరితనంలోకి చినుకులు తడిపిన పెదవుల దగ్గరితనంలోకి జారిపోతూ  ఏకాంతపు ఒడి కౌగిట పెదవులు అమృతాన్నిజుర్రుకుంటున్నాయి.. నీ స్పర్శను అనుభవిస్తున్నాను...చిన్నపిల్లనైపోయి తడిమే నీచేతులకు కరిగిపోతుంది నా మేను…ఎటుచూడు వర్షమే ప్రకృతి నన్ను నిన్ను ఓ దారానికి ముడివేసి ఇద్దరిని ఒకటిగా చేసేందుకు వ్రతం పూనిందేమో ఏకవి కలానికి చిక్కినా మన కథ మంచి కవితైపోతుంది…ఏ పిట్ట చూసినా ఓ ఊసైపోతుంది.. ఏకళ్ళు గమనించినా కన్నెర్ర చెస్తాయి..మరుగున పడిఉన్న దేహపు వాంఛలు మేలుకోకముందే నన్ను నువ్వు పూర్తిగా ఆక్రమించకముందే ఇటు నుంచీ మరోచోటికి ప్రయాణిద్దాం.. వర్షం ఇక ఆగేట్టులేదు..

నిశిరాతిరి చుక్కలన్నీ ఆటలాడుకునే సమయం.. దురంగా ఉన్నట్టే కనిపిస్తూ.. చేతికందేంత దగ్గరకు వస్తాయి..చుక్కలు.  బాల్కనీ లోంచి తొంగిచూసే నిన్ను పలకరించి పరిహాసాలాడుతాయి. వాటితోడై చక్కనివాడు చంద్రుడూ మబ్బుల మాటునుంచీ తొంగి చూస్తాడు. దోబూచులాడుతాడు. మురిపిస్తాడు నిన్ను. చల్లగాలి బరువెక్కిన దేహాన్నితాకి పోతుంది.. పూలకుండీలో విచ్చుకున్న మల్లెలు తెరలు తెరలుగా సువాసనల సందేశాలు పంపుతున్నాయి.  అస్పష్టంగా పరదాలో నిలుచున్న ఆకారం. గగనమంతా కమ్ముకున్న ఆలోచనల్లో వెతుక్కుంటున్నాను నిన్ను.  ముక్కుపుడక వెన్నెల కాంతిలో తళుక్కున మెరుస్తుంది. నా కళ్ళు మాత్రం మబ్బుల్లో దాగున్న చంద్రుని మీదనే.  నన్ను ఆకర్షించాలని తను.. తనని చూడాలని నేను.. అదో రొమాంటిక్ సన్నివేశం. అప్పుడే చలం గుర్తుకొస్తాడు.. పారే నీటి మీద నీడల సయ్యాట.. గుచ్చుకునే చూపులు..  ప్రేమనే భావన ఎంత సుందరమో చెపుతాడు. పరిమితులు లేని ప్రేమ.  అందం, ఆనందం,మౌనం, గంభీరం, సెక్స్, త్యాగం వెరసి ఓ నిస్సహాయత అప్పుడు ఆవరిస్తుంది నన్ను.  నాలోపల మనసేదో గొణుక్కుంటుంది.. నాకు మాత్రమే వినిపించేంత నెమ్మదిగా స్వరాన్ని తగ్గించి చుట్టూ వెతకమని....

ఎన్ని కబుర్ల వరదలో పొంగేవి మామధ్య.. సీతాకోక చిలుకులు వాలిన వనం లాగా మారిపోయేది స్టేషనంతా. నాలుగు మొక్కజొన్న కండెలు చేతిలో పట్టుకుని దారంటపోతున్న ప్రతి వాడినీ ఏడిపించే సరదా జీడిమామిడి కొమ్మమీద ఊగిన ఉయ్యాలలు.. ఉప్పుకారంతో నంజుకుతిన్న జామకాయ పిందెలు.. నాన్న జేబులో కాజేసిన పదిరూపాయల కాగితంతో పరమానందంగా.. చప్పరిస్తున్న జీళ్ళు.. బంగారమ్మ జాతరలో పోటీపడి కుట్టించుకున్న లంగావోణీలో ముస్తాబై కొల్లగొట్టిన హృదయాలు.. కొంటె చూపులు .. చిట్టి ప్రేమలు...గడుసుదనపు చక్కిలి గింతలు.. వాలుచూపులు.. ప్రేమ రాయబారాలు.. గలాటా కబుర్ల ప్రవాహం... నలుగురం కలిస్తే ద్వారపూడి స్టేషనంతా పళ్ళికిలించేది.. తుమ్మచెట్లకు కట్టిన గిజిగాడి గూళ్ళు ఎత్తుకొచ్చిన బాల్యం.. గొంతు కలిపి పాడుకున్న వాన పాటలు అట్లతద్ది ఆటలతో ముచ్చట్లు.. పూల జడల అలంకారాలు..మనసు తీరా హత్తుకున్న స్నేహితుల రోజులు.. చిన్న బాధలకే ఓదార్చుకున్న పసి హృదయాలు.. కన్నీళ్లు తుడిచిన చిట్టిచేతులు.. మా స్నేహం చూసి మురిసిపోయే జనాలకు.. అల్లరిచూసి విసుక్కునే వాళ్లకూ పోటీ.. చెలిమికి కాలం చెల్లిపోయింది.. చదువు మమ్మల్ని విడదీసింది.. ఇప్పుడు స్టేషన్ బోసిపోయింది. నాలుగు మూడైంది.....

కాళీగా ఉన్న ఆ గదిలో ఎన్ని వస్తువులున్నాయో.. మందంగా పరుచుకున్న చీకటి..  నాలుగు గోడలనూ కప్పేసి మొత్తం తానైపోయి నాతో సహా చీకటి ముద్ద... కళ్ళు చిట్లించి చూసినా శూన్యమే..  నేను లేను. ఎటెళ్ళానో తెలీదు.. శూన్యం తీసుకుపోతోంది నన్ను.. నీకు దగ్గరగా.. దూరంగా.. ఆలోచనతో అల్లిన వలయం లోకి. అక్కడ రంగులే అంతా.. ప్రతి వస్తువూ రంగులో ముంచినట్టు కళగా ఉంది.. ప్రతీదీ చక్కదనంతో ఇమిడిపోయి ఉంది.  నీలాకాశం రంగు పసుపారబోసినట్టూ ఉందిక్కడ.. చెట్లకు పచ్చదనం లేదు విడ్డూరం.  మీసాలు లేరుగని మనుషులు.. పసుపు ఆకాశంలో మిలమిల మెరుస్తూ ఉదయిస్తున్న సూర్యుడు..  వేల గొంతుకలు నన్ను పలకరించి నా ముందు నుంచీ పోతున్నాయి..  ఎన్నో మాటలు, సంబరాలు, శోకాలు, ఆరాటాలు, ఆత్రాలు లోకం మొత్తం చిత్రంగా జరిగిపోతుంది సాయంత్రంలోకి..  నీ తలపులో నేనూ దానివెనుకే పడ్డాను. సాయంత్రం నుంచి రాత్రిలోకి.. ఉదయపు ఎండను రెండు చేతులతో అపుకుంటూ ముఖాన్ని దాచుకుని నీతో మాట్లాడుతున్నాను..  నీ నిద్దుర ముఖాన్ని నా కళ్ళల్లో దాచుకోవాలని ప్రయత్నం. ఏం కబుర్లుంటాయ్..  ఆ.. ఊలు తప్ప.. అయినా ఏదో సందడి లోపల. ఈ ఉదయం నీతో మొదలు కావడం ...

మందారం.. మంకెన్నలు.. బంతులు..చామంతులు.. జాజులు.. అన్నింటికన్నా ముద్దొచ్చే మల్లెపూలు..  ఇన్ని సువాసనల మధ్య నాకు తెలిసిన చిన్నతనంలో అమ్మకోసం ఏరుకొచ్చిన బొగడపూలు..  నాన్న మాకోసం కాకుండా అమ్మకు మాత్రమే రహస్యంగా తెచ్చే మల్లెలు.. సంపెగలు.  పూలతో ప్రేమను తెలపచ్చని.. పూలలో ప్రేముందని తెలియని రోజునుంచీ.. తెలిసిన నాటికి నేనో మొక్కల ప్రేమికురాలిని నేనో పూల దొంగను. వాసంత సమీరంలా.. నునువెచ్చని గ్రీష్మంలా.. అంటూ వస్తున్న టీవి సీరియల్ కి అత్తుక్కుపోయి సన్నజాజులు ముందరేసుకుని మాలకట్టి చిట్టి తలల్లో పెట్టి అమ్మ మురిసిపోయిన నాడు ఇంకా గుర్తు.  మారాము చేస్తున్న తమ్ముడిని దొడ్లో మల్లె పందిరికిందకు తీసుకుపోయి మట్టి పిడతలు చేసి ఆడుకోవడం ఓ మురిపం. చెల్లెళ్ళంతా కలిసి జామకాయలు బిజిలీ ఆంటీ తోట గులాభీలు దొంగిలించి పట్టుబడిపోయిన బక్కచెల్లిని విడిపించుకురావడం చిలిపి అల్లరి.  వీధంటా పోతుంటే మొక్కలాడిని అడ్డగించి పూలతొట్టెలు..కొని చూసి మురిసిపోవడం ఓ బడాయి. సాయంత్రాలు అమ్మమ్మ ఇంటి గుమ్మంలో విడిచే చంద్రకాంతలు.. రాత్రి చంద్రుని కాంతిలో మెరిసే నక్షత్రాలు..  ఉదయాలు నేల రాలే పారిజాతాలు, ముట్టుక...