ఇప్పటి నేను ఏ హీరోనూ ఫాలో కాను. ఫ్యాన్ అస్సలే కాను. ఏ రాజకీయ నాయకులతో నాకు పనిలేదు. ఎవరికీ నేను మద్దతులు ఇవ్వను. ఇదంతా స్వవిషయం. సరే దేవానంద్, షమ్మీ కపూర్, గోవిందా, ఇలా కొందరిని మాత్రమే ఆరాధించే నాకు చిన్ననాటి జ్ఞాపకంలో ఓ హీరో అలా నిలిచిపోయాడు. ఎంత ఆరాధనో అది. అతని పోస్టర్ ఎదురుగా కూర్చుని ఎంత ఆలోచించేదాన్నో, ఇంటి నిండా సినిమా పోస్టర్లు అతికించే రోజుల్లో పుట్టడం నా అదృష్టం అనుకుంటాను. తాటాకు తడికలకు సినిమా పోస్టర్లు అతికించేవారు, హోటళ్లకు, ఇళ్ళల్లో కూడా అలా అంటించడం అలవాటుగా ఉండేది. ఇప్పటి రోజుల్లో అయితే గోడ పాడవుతుందని, పెయింట్ పోతుందనే గొడవ అప్పుడు లేకపోవడం సంతోషం. అప్పటి ఊహ, ఆలోచనలు భలే ఆనందాన్ని ఇస్తాయి. ఇప్పటి రోజులకు పూర్తి భిన్నంగా..
కొన్ని జ్ఞాపకాలు ఎంత తీవ్రంగా బలపడిపోతాయంటే ఎంత కాలం అయినా అలా నిలిచిపోతాయి. ప్రేమ అనే మాటకొస్తే అది పుట్టేందుకు వయసుతో లెక్కలు వేస్తాం కానీ.. అప్పటికి ఆరేళ్ళు కూడా లేని నేను ఇతనితో ప్రేమలో పడిపోయాను. అతను ఎవరో ఏంటో కూడా తెలీదు. సరిగ్గా చెప్పాలంటే ఇప్పటికి, ఈరోజు వరకూ కూడా అతని కోసం చూసానంటే నమ్మండి. ఈవేళ ఏదో రీల్ చూస్తుంటే కనిపించాడు. వెతగ్గా అతనే ఇతనని తెలిసి ఆశ్చర్యం వేసింది. పేరు కనుక్కుని చూసాకా నా ఆనందం విలువ ఇంతని చెప్పలేను. ప్రేమో, ఆరాధనో మరేదో.. మనిషిని చూసి పుట్టింది కాదు. నాయనమ్మగారి ఇంటికి అతికించిన చిన్న ఫోటో అక్కడే చక్రవర్తి అని రాసి ఉండేది. అది చూసి అతని పేరు చక్రవర్తే అని చాలా ఏళ్లుగా అనుకుంటూ వచ్చాను. తలమీద క్యాప్‌తో, మంచి స్టైల్‌తో ఉండే అతగాడి పోస్టర్ నా జ్ఞాపకాల్లో బలపడిపోయింది.
నాయనమ్మ ఇంటికి వెళ్ళిన ప్రతిసారీ గుమ్మానికి కాస్త దూరంలో అంటించిన ఈ పోస్టర్ దగ్గరకు వెళ్ళి అతన్ని చూసాకనే ఇంట్లోకి అడుగు పెట్టేదాన్ని. చాలా ఏళ్ళకి నేను వెళ్ళేసరికి ఇంటికి సున్నంవేసాకా ఆ పోస్టర్ కనిపించలేదు. నాయనమ్మను అడిగితే సున్నంవేసేవాళ్ళు తీసేసారని చెప్పింది. ఎంత దుఃఖం అంటే పైకి మామూలుగా ఉంటూనే తెగ ఏడుపు వచ్చింది. చాలా రోజులు అతను సినిమా పత్రికల్లో కనిపిస్తాడని శివరంజనిలో వెతికేదాన్ని ఎప్పుడూ కనిపించలేదు. ఇదిగో ఈరోజు దొరికింది అతని అసలు పేరు..కబీర్ బేడీ అట.. అప్పటి నా బాల్యానికి పరిచయం అయిన హీరో.. భలే హ్యేపీ నేను.
No comments:
Post a Comment