లోపలి అలలు

  రాతిరి అంటుకుని  ఆరిపోయిన కోరికలా కరిగి నీరైన చిరునవ్వుతో  నిరీక్షిస్తాను నీకోసం. మంచు కు‌రిసిన ఉదయం  వెచ్చగా మారిపోయేంతదాకా అపుడే కాలం దూరంగా  నెట్టివేసిన ప్రేమలా కలలెన్నో పూసి చిగురు  కొమ్మలను చేరతాయి. రాత్రి వెలుగు నీడల్లో ఒంటరితనం శాపమైన వేళ నీ ప్రేమ మత్తెక్కిస్తుంది. రంగుల పొలిమేరల్లో  మబ్బుల వెన్నెల పొర్లాడుతూ నిన్ను చేరుతుంది. ఆ క్షణాలన్నీ రాలిపోయాకా అనేక శరత్తుల దాకా నీకోసం నిరీక్షిస్తూ.. చీకటి దుప్పటిలో ముఖం దాచుకుంటాను.

  నీ హృదయాన్ని చేరే మార్గాన్ని వెతుకుతాను.. ఆ దారులన్నీ తెలిసినట్టే ఉంటాయి..గమ్యం చేరువైనట్టే కనిస్తుంది..అయినా నేనింకా నీకు వేయి ఆమడల దూరంలోనే ఉన్నాను. ఈ చల్లని వేళ వెన్నెలంతా పవిట కప్పి జడలో జాజుల్ని తురిమాను..సిగ్గుతో చందమామే సగమైంది. నాలో ఇంత చేసి చలికి ఒణుకుతావే..ఎండుటాకులా.. కదిలే పెదవులు, గుండె గడబిడలు ఈ ఒంటరితనాన్ని జీవితం చివరికంటా అరిగిపోనిద్దామంటే ఇవన్నీ అడ్డు..నా ఉనికి ఓ జ్ఞాపకం అయితే..ఎవరు వస్తారు సాక్ష్యం.

  తగలబడుతున్న కలల కోటల మధ్య లోహపు ప్రేమలు  నవ్వుతూ నిలబడ్డాయి వెక్కిరింపుగా మిట్ట మధ్యాహ్నపు వేళ మ్రోగుతున్న గంటల సాక్షిగా సగం తెగిపడిన గుండెలో నిశ్శబ్దం పుట్టింది. నువ్వు ఎర్రగా మండిన ప్రతిసారీ ప్రేమంతా ఆవిరై ఆకు చివర  నీటి బిందువులా అంటుకుంది. పగుళ్ళిచ్చిన నేల నెరల్లో దూరి జ్వలిస్తున్న బాధను పెకిలించకు అప్పుడే ఈ వేదనంతా  గోతిలో కప్పబడుతుంది..  రగులుతున్న కోరికల్లే మళ్ళీ  పుట్టుకొస్తుంది..

  అంగీకరిస్తాను...ముక్కలైన ఈ హృదయపు గదిని దాటి నువ్వు చేరగలవనీ..ప్రపంచ ధ్వనుల్లోంచి నా రక్తం పారే నరాల మార్గాల వెంట నీపై ప్రేమ నిరంతరాయంగా ప్రవహిస్తూనే ఉంది. నీ నిరాదరణే బాకై గుచ్చుకుంది గుండెలో..వీలైతే కాస్త సాయం చేయి..ఈ బాధ నుంచి విముక్తిని ప్రసాదించు..

  ఆ నదికి ఒడ్డున సాయంత్రాలు నిలబడి ఎదురుచూస్తాను. పిట్టలు తెచ్చే నీ కబుర్ల కోసం నా స్వప్నాల్లో విచ్చుకున్న నీ సందేశాన్ని అవి ఎత్తుకొస్తాయి. గాలికి ఊగే తోరణమల్లే ఊగుతుంది మనసు ఎప్పుడో లీలగా దూరం నుంచి నువ్వు పిలిచే పిలుపుకి హృదయం కోతపడి అరనిమిషం ఆగుతుంది. చేతికి అంటిన ఆవిరి కురిసి వెలిసిన వాన గాలికి తలలూపే ఆకులు నిరాశ చెందని హృదయపు అర కాసిన్ని జ్ఞాపకాలన్నీ ఓచోట పోగేసి చూసుకుంటానా అప్పుడూ.... దోసిట్లో ఇసుకమల్లే జారిపోతావు. హఠాత్తుగా రోదిస్తూ ఒక్క క్షణం తీరిక లేని సమయాల్లో కూడా నీ ఊసు గుండెను పిండుతుంది. అన్నీంటిలోనూ పాతను తవ్వుకుంటో జ్ఞాపకాలను పోగుచేసుకుంటూ...

 గడ్డి పొదలు చేసే సవ్వడిని విన్నావా ఎప్పుడైనా.. గాలికి తలలూపుతూ..పొగమంచు కమ్ముకునే వేళ నీ ఊసును ఎత్తుకొస్తాయి. నీ జ్ఞాపకాలతో తలనూపుతూ నేనూ అట్లాగే.. రాతిరి పూసిన బీరపువ్వు అందం నీనవ్వుది .. ఆకులపై కురిసే మంచు బిందువుల మల్లే మనసులో నిలుస్తుంది ఒక్కోసారి. జాలినెరుగని హృదయం తనది... ఎప్పుడూ దగ్గరగా ఉన్నట్టే ఉంటుంది ఇట్టే చేజారిపోతుంది..తామరాకుపై నీటిబొట్టల్లే.. మరీ ఆలస్యం చేయకు..మనసంతా గాయాలే ఇక్కడ.. నీ రాకతోనైనా కాస్త సాత్వంతన కలుగుతుందేమోననీ నా తొందర.

వేగంగా కొట్టుకుపోయే జీవితపు గందరగోళంలో చెదరని చిత్రానివి నువ్వు. నిశ్చలంగా జ్ఞప్తికి వచ్చి సాయంత్రపు గాలికి మల్లే తాకి పోతావు. ఎగిరే కురులకు తెలుసు నీ స్పర్శ. నిరంతర నా ప్రేమను వెక్కిరిస్తూ అంతటా నిర్జీవమైన రాత్రి పరుచుకుంది. మనసు తలుపులను బద్దలుకొట్టే శక్తినివ్వు అలిసిన ఈ హృదయాన్ని జ్ఞాపకం ఉంచుకో ఎన్ని రాత్రుల్ని ఖర్చు చేయాలో గురకరాళ్ళను ఎత్తుకొచ్చి లెక్కవేయి. మిణుకు మిణుకుమనే మిణుగురులు వాలిన హృదయానికి ఎంత తేజస్సో తరచి చూడు ప్రేమకు మోహానికి మధ్య ఏది నిలుస్తుంది మబ్బుల ముసుగు కప్పుకుంది ఆకాశం చూడు. నువ్వు పిలిచే అపురూపమైన మాట ఏమిటది..? బావున్నావా ప్రియా..ఎంతటి నిర్మలత్వాన్ని నింపుతుందో నాలో ఆ పిలుపు కోసమే వేచి ఉన్నాను.. తడిచిన హృదయపు రొద సాక్షిగా..

గడిచిన ప్రతి రాతిరికొక కవితను బహుకరిస్తాను అందుకో... నీ స్మృతి లోంచి మరో జ్ఞాపకంలోకి జారిపోతూ..వసంతాన్ని వెతుకుతాను. పారిజాతపు పరిమళాన్ని తడుముతూ నీ వెనుకే నిలబడినప్పుడు.. మేఘ సందేశాన్ని, తారల అల్లరినీ నీ ప్రేమలోనే చూసాను. మూసిన తలుపుల వెనుక నీ కోసం వేచి ఉన్నాను. గతాల ఆనవాళ్లతో అవే బాధలు అవే కన్నీళ్ళు నన్ను తరిమినపుడు నిస్సారంగా... నిర్దయగా కరిగిపోయే ఉదయాలకు నువ్వో వ్యాపకానివి. ఈ కోర్కెల గుయారానికి దారిచూపే దివిటీని ఎత్తి పట్టుకో..ఎప్పటికీ చల్లారని విరహ జ్వాలలు ఇవి నాలోని నిశ్శబ్దాన్ని చీల్చుకు వచ్చే ధ్వని తరంగాలకు ఎక్కడో దూరంగా నీ మాటలో నేను కనిపిస్తాను.

  ఎప్పటికైనా నీ పరిమళాన్ని సెంటుగా పూసుకోవాలి. ఎప్పటికైనా నీ సమక్షాన్ని అందరికీ చూపాలి..గాలిలో తేలివచ్చే ప్రేమను పట్టి అప్పగించాలి. విత్తు నాటిన చేతి స్పర్శను మరిచిపోతుందా చెట్టు.. నీళ్ళులేని ఈ బావిలో ఎన్ని జీవాల రొదలు పడి ఉన్నాయో..లోలోతుకు పోయోకొద్దీ నేనూ ఉన్నాను. నా జ్ఞాపకాలను తవ్విపోస్తున్నాను. ఇకేం దొరకనున్నాయో.. ఎన్నిమార్లు ఆలోచనల్లో మోస్తూ తిరిగానో నిన్ను..ఎన్నిమార్లు కన్నీళ్లు జారవిడిచానో...ఏనాటి బంధమిది.,ఎందుకు పదే పదే గుర్తొస్తావో..నిశ్శబ్దంగా జరిగే రాతిరిలా మెల్లగా..